Rys historyczny szkoły

Początki istnienia naszej szkoły sięgają okresu, kiedy to nasz kraj znajdował się pod zaborami, a cała edukacja była dopiero na początku swego rozwoju. W roku 1807 Izba Edukacyjna wydała odezwę, by wszyscy obywatele działali na rzecz wzrostu edukacji na terenach polskich. Dozór Szkolny Powiatu Pułtuskiego taką odezwę wydał dopiero w sierpniu 1811 roku. W tym też okresie, z dostępnych nam źródeł, mamy zapisaną pierwszą wzmiankę o powstaniu szkółki w Winnicy. Ksiądz tej parafii wyznaczył w swoim domu jedną izbę, w której uczyło się 12 chłopców. Winnica należała do dóbr narodowych, więc do rządu należało wyznaczenie miejsca na budynek szkolny. Nie robiono jednak nic w tym kierunku.

Następna notatka dotyczy roku 1815. I w tym roku szkoła nadal nie istniała oraz w dalszym ciągu nie wyznaczono terenu pod budowę. Ksiądz tej parafii, pomimo iż czynił wszelkie starania, aby wybudować szkołę, nie mógł w tym kierunku nic zrobić. A dzieci z roku na rok przybywało.

W 1819 roku dzieci, które mogłyby uczęszczać do szkoły było aż 150. W roku 1820 było już przeszło 200 dzieci. Z książki księdza M.M. Grzybowskiego „Materiały do dziejów szkolnictwa na Mazowszu”(tom I)dowiadujemy się, że w 1840 roku szkoła elementarna w Winnicy jeszcze nie istnieje. Po wielu latach starań i oczekiwań szkoła elementarna ruszyła dopiero w 1842 roku. Nauczycielem był Kazimierz Perdzyński. Posiadał dobre przygotowanie do zawodu i wzorowe maniery.

Ostatnia notatka pochodzi z roku 1890, z której to dowiadujemy się, że szkoła zawiesiła swą działalność. Powodem było nie ustalenie odpowiedniej stawki poborów dla kapłana.

W gminie Winnica przed pierwszą wojną światową była jedna szkoła czterodziałowa- gminnoje naczalnoje uczyliszcze- mieszcząca się we własnym, drewnianym budynku szkolnym i położona na placu szkolnym(około 1 ha). W jednej połowie budynku znajdowała się dość duża-czterookienna izba lekcyjna, a w drugiej połowie korytarz szkolny z gankiem od szosy oraz mieszkanie dla nauczyciela. Do szkoły uczęszczało wówczas około 90 uczniów.

Rewolucja, która wybuchła w Królestwie Polskim w 1905 roku, znalazła również swoje odbicie również we wsi Winnica. Na terenie naszej gminy odbywały się strajki szkolne młodzieży. W tym kierunku działali również rodzice, a szczególnie w dużej mierze kobiety wiejskie. W wielu przypadkach inicjatywa wychodziła od samych dzieci. Młodzież zadała nauczania po polsku, polskiej książki i polskiego nauczyciela. W Winnicy zniszczone zostały portrety carskie, a żandarmeria podejrzewała o ten czyn dwóch młodych chłopców. Dzieci niszczyły również rosyjskie książki. Po 1905 roku nauczanie w szkole winnickiej wróciło do normy.

Poważniejsze zmiany nastąpiły dopiero w 1913r. władze carskie bardziej zainteresowały się rozbudową szkolnictwa. W latach 1912-1913 rozpoczęto przygotowanie do wprowadzenia powszechnego nauczania. Nie trwało to jednak długo. W 1914 roku wybuchła I wojna światowa. W 1915 roku teren powiatu pułtuskiego zajęły wojska niemieckie. Wojna i początek okupacji spowodowały dezorganizację w gminie Winnica. Została również spalona szkoła. Część nauczycieli- mężczyzn, a ci przeważali, powołano do wojska rosyjskiego, część wycofała się z ustępującymi wojskami rosyjskimi. Zostało tylko czworo nauczycieli, którzy mieli na naszym terenie rodziny. Pozostali na miejscu nauczyciele, jak też rodzice dzieci, zainteresowani byli szybkim uruchomieniem szkoły. Na ogólnym zgromadzeniu gminy wybrano nowego wójta, ponieważ jego poprzednik zrezygnował w obawie przed powrotem Rosjan. Głównym celem zgromadzenia była organizacja szkolnictwa. Powołano specjalny organ szkolny( późniejszy Dozór Szkolny).

Po uzyskaniu funduszy zorganizowano wyprawę końmi, do odleglej Warszawy po podręczniki, zeszyty, dzienniki lekcyjne, pomoce naukowe i inne potrzebne materiały. Szkoły, w gminie Winnica, umieszczano w wynajętych izbach wiejskich.

Okupacyjne niemieckie władze szkolne odezwały się dopiero pod koniec roku 1915. Wszyscy nauczyciele otrzymywali listy nominacyjne w języku niemieckim. Po akcji nominacyjnej nastąpiło rozsyłanie do szkół specjalnie drukowanych dzienników szkolnych z niemieckim nadrukiem o bardzo dużych trzcinkach. Nauczyciele odsyłali je z powrotem tłumacząc, iż szkoła posiada już dzienniki polskie. Po tym wszystkim liczne wizytację szkoły w Winnicy i innych prze okupacyjnego inspektora szkolnego.

Po 123 latach niewoli zapanował spokój. W latach 1919/1920 w szkole w Winnicy większość stanowili uczniowie wyznania rzymsko- katolickiego, ale uczęszczali do niej również izraelici. Z roku na rok przybywało uczniów i nauczycieli. Po odzyskaniu niepodległości pracę w winnickiej szkole rozpoczęło tylko dwóch nauczycieli. Oprócz nauczanych przedmiotów, takich jak: sprawowanie, pilność religia, język polski, rachunki z geometrią rysunki, stopniowo, wprowadzano nowe: przyrodę, geografię, historię, śpiew, higienę, roboty.

W roku 1930 szkoła we Winnicy posiadała już własny budynek o powierzchni 353 m2 z pięcioma klasami lekcyjnymi. Do szkoły uczęszczało 318 uczniów z siedmioma oddziałami. Od roku szkolnego 1930/1931 w Księdze Głównej ocen postępów uczniów w naukach widnieje pieczęć z patronem szkoły: 7 klasowa Publiczna Szkoła Powszechna w Winnicy imienia Prezydenta Rzeczypospolitej prof. Ignacego Mościckiego.

Po 21 latach od zakończenia I wojny światowej wybuchła II wojna. Nauczanie nabrało wtedy szczególnego znaczenia. Niemcy w swoich założeniach, chcieli, aby polskie szkoły kształciły i wychowywały dzieci na posłusznych i pracowitych niewolników Rzeszy Niemieckiej.

Po zajęciu powiatu pułtuskiego przez okupanta, w dniach 7-8 września 1939 roku, rozpoczął się okres okupacji hitlerowskiej. Tereny gminy Winnica zostały włączone do Rzeszy. Okupanci zamknęli tu wszystkie szkoły. Oprócz tego ukazał się dekret, który zakazywał prowadzenia jakiegokolwiek nauczania pod groźbą kary wywozu do obozu koncentracyjnego dla rodziców i nauczycieli. Aby przeciwstawić się tym założeniom narodziła się akcja oporu, czyli tajne nauczanie, zakonspirowane i w małych grupkach. Praca nauczycieli była bardzo trudna. Znajdowali się oni pod stałą obserwacją żandarmów, urzędników, volksdeutschy, kolonistów i  donosicieli. Poza tym, Niemcy przerobili budynek naszej szkoły na swoją kwaterę. Spalili wszystkie podręczniki, zbiory biblioteczne, dokumentu, przyrządy, a także ławki i sprzęt szkolny. W tym okresie stosunek do nauki dzieci i młodzieży był wyjątkowo pozytywny. Podkreślali to wszyscy nauczyciele zajmujący się tajnym nauczaniem. Jednym z nich był Franciszek Filipiak, późniejszy kierownik tejże placówki, zawsze podkreślał, że „Gdyby obecne dzieci miały taki zapal do nauki jak te, które uczyłem w czasie okupacji, to przy tak dobrych warunkach wszyscy bez wyjątku ukończyliby chyba studia wyższe.”

Nauka trwała przeważnie do 1944 roku. W roku szkolnym 1944/45, ze względu na bliskość działań wojennych, dalsze prowadzenie tajnego nauczania było niemożliwe.

Winnicę wyzwolono 17 stycznia 1945 roku. Maria Kałużanka, późniejsza kierowniczka szkoły, jeździła od wsi do wsi i szukała odpowiednich pomieszczeń, które nadawałyby się na szkołę. Szkoła we Winnicy była bardzo zniszczona i nie nadawała się do użytku. Na tymczasową siedzibę wyznaczono pałacyk dworski w pobliskim Rębkowie. W tym czasie cała ludność Winnicy z zapałem ruszyła do odbudowy zniszczonego budynku szkolnego i już 23 maja 1945 roku siedziba szkoły została przeniesiona do pierwotnej placówki, pomimo iż izby lekcyjne nie miały podłóg pieców, okna do połowy pozabijane były deskami, brak wieszaków. Wszyscy rodzice i nauczyciele brali udział w pracach porządkowych. Rok szkolny zakończono 31 lipca.

W okresie powojennym Szkoła inicjowała życie kulturalne całej okolicznej społeczności. Uczniowie zbierali pieniądze na odbudowę stolicy. Całe grono pedagogiczne, uczniowie wraz z rodzicami oraz zaproszonymi gośćmi wzięli udział w światowej manifestacji w obronie pokoju. Odbywały się wtedy uroczyste akademie. W szkole istniała orkiestra - prowadzona przez Franciszka Filipiaka, zespół tańca prowadzony przez Józefę Tkaczyk.
 

Na terenie szkoły funkcjonowało wiele innych organizacji uczniowskich i zajęć pozalekcyjnych, min. Samorząd Szkolny, PCK, Związek Młodzieży Polskiej, Towarzystwo Przyjaźni Polsko- Radzieckiej, Koło obudowy Warszawy, Spółdzielnia Uczniowska, Szkolne Koło Sportowe, Kółko Teatralne, chór szkolny, Związek Harcerstwa Polskiego. Wszystkie te organizacje odnosiły sukcesy na szczeblu powiatowym i wojewódzkim. Organizowano wycieczki, ogniska, biwaki, rajdy kolarskie, hodowano rośliny w szkolnym ogródku. Oprócz tego organizowano kursy wieczorowe czytania i pisania dla analfabetów. Był to przecież okres tuż po wojnie, wiec wielu dorosłych ludzi nie potrafiło posługiwać się językiem polskim w piśmie i mowie.

Z roku na rok przybywało uczniów w winnickiej szkole. Zrobiło się ciasno. W 1960 roku zaczęto budowę nowej części szkoły. Do tej pory Szkoła mieściła się w odremontowanym po wojnie budynku. Co roku wykonywano jakieś drobne remonty. Dokładano także przedmioty nauczania. Mimo to prace przy budowie szły ociężale, w pewnym okresie nawet zaprzestano wszelkich robót. W nowej części miał się mieścić sala gimnastyczna i klasy lekcyjne. Pomimo tego, że oficjalnie do użytku nową część szkoły oddano 12 grudnia 1961 r., nie można było z niej korzystać. Ostatecznie nową część oddano 13 stycznia 1962 r. Odbyło się uroczyste otwarcie, na które zaproszono mnóstwo gości.

Wraz ze zmianami lokalowymi nastąpiły również zmiany organizacyjne. Z dniem 1 września 1974 r. zgodnie z ustawą z dn. 15 lipca 1971 r. o rozwoju systemy oświaty i wychowania oraz zarządzeniem Ministra Oświaty i Wychowania z dn. 17 marca 1973 r. Szkoła Podstawowa w Winnicy została powołana  jako Zbiorcza Szkoła Gminna. Zlikwidowano wtedy 4 szkoły, w których uczył tylko jeden nauczyciel, a 3 inne weszły w skład ZSG w Winnicy.

Zorganizowano dowożenie i zajęcia świetlicowe dla dzieci dojeżdżających. Funkcjonowała także szkolna stołówka.

Bardzo ważnym momentem w życiu szkoły oraz wydarzeniem o funkcji wychowawczej było wprowadzenia w 1975 roku Kodeksu Ucznia. Kodeks określał uczniowskie prawa i obowiązki.

W latach 80-tych zwracano uwagę na wychowanie przez pracę. Uczniowie chętnie pomagali w pracach polowych w PGR Zbroszki. Potrafili nawet wykonać prace budowlane. Położyli dach na budynku gospodarczym szkoły. Chłopcy robili nawet płytki chodnikowe i krawężniki i sami układali je we wsi. Zrobili także wysepkę pod przystanek PKS. Zrobili również ogrodzenie z siatki wokół szkoły.

Wydarzeniem roku 1981 doprowadziły do zaostrzenia sytuacji w kraju. Złożoność spraw społeczno - politycznych znalazła odbicie również w pracy szkoły. Sytuację skomplikowało również wprowadzenie pięciodniowego tygodnia pracy. Dnia 13 grudnia 1981 r. został ogłoszony w Polsce stan wojenny. Zajęcia zostały zawieszone.

Po wstrząsie stanu wojennego Szkoła wracała do normalnej pracy. Pracowano na dwie zmiany, od godz. 7.30 do 15.00. Szkole dokuczała straszna ciasnota. W placówce uczyło się 421 uczniów.

Rok 1989 w historii naszego kraju był okresem wielkich przemian gospodarczo - politycznych. Następowały również duże zmiany w organizacji szkolnictwa. Od roku 1990 do szkół powróciła religia, a 1 stycznia 1993 r. Szkoła Winnicy przeszła pod samorząd gminy. Z biegiem lat zniesiono w szkole podstawowej klasy VII i VIII. Od roku szkolnego 1999 / 2000 Szkoła Podstawowa jest 6- klasowa.

 

1 września 2015 roku powstał Zespół Placówek Oświatowych w Winnicy. W jego skład weszły: Publiczna Szkoła Podstawowa im. prof. Ignacego Mościckiego w Winnicy, Publiczne Gimnazjum im. Bogdana Jańskiego w Winnicy oraz Samorządowe Przedszkole w Winnicy. W wyniku reformy oświaty od 1 września 2017 roku Szkoła Podstawowa jest ponownie 8-klasowa.

Budowa szkoły

Maj 1998 -  wpisanie inwestycji ,,Hala sportowa w Winnicy" na listę zadań dofinansowanych przez Urząd Kultury Fizycznej i Turystyki ze środków Totalizatora Sportowego

Czerwiec 1998 - zakupienie ponad 2-hektarowej działki budowlanej pod przyszłą szkołę

Czerwiec 1998 -  rozstrzygnięcie przetargu na wykonanie projektu budowlanego szkoły i hali sportowej

Październik 1998 -  zakończenie prac projektowych

21 grudnia 1998 -  uzyskanie pozwolenia na budowę

31 marca 1999 -  podjęcie uchwały przez Radę Gminy Winnica o rozpoczęciu inwestycji "Budowa hali sportowej"

Koniec kwietnia 1999 -  rozstrzygnięcie przetargu na budowę hali sportowej, wygrał Komunalny Zakład Budżetowy w Winnicy

6 maja 1999 -  wejście na plac budowy i rozpoczęcie prac ziemnych. Do końca 1999 roku wykonano stan surowy, słupy żelbetowe i konstrukcję stalową dachu hali sportowej

Październik 1999 - podpisanie umowy z bankiem na dofinansowanie budowy hali sportowej z UKFiS

3 lutego 2000 -  podjęcie uchwały przez Radę Gminy o rozpoczęciu inwestycji ,,Budowa szkoły podstawowej i gimnazjum oraz o zaciągnięciu kredytu"

Marzec 2000 -  rozpoczęcie przetargu na kredyt inwestycyjny

8 maja 2000 -  rozstrzygnięcie przetargu na budowę szkoły podstawowej i gimnazjum. Przetarg wygrał Komunalny Zakład Budżetowy w Winnicy

11 maja 2000 -  rozpoczęcie prac przy budowie szkoły podstawowej i gimnazjum. Do końca roku 2000 wykonano: ściany, stopy, więźbę dachową szkoły podstawowej i gimnazjum oraz dach z ociepleniem, okna, tynki wewnętrzne hali sportowej

Lipiec 2000 -  pozyskanie dotacji z Mazowieckiego Kuratorium Oświaty na budowę szkoły podstawowej i gimnazjum  

Październik 2000 - zwiększenie dotacji z UKFiS na halę sportową

Luty 2001 - rozstrzygnięcie przetargów na roboty specjalistyczne i dostawy: elewacje, tynki, instalacje elektryczne, wodno - kanalizacyjne i c.o., okna, drzwi, pokrycia dachowe

Czerwiec 2001 -  Pozyskanie pieniędzy z budżetu państwa w ramach kontraktu dla województwa mazowieckiego na szkołę podstawową i  na gimnazjum

Marzec - sierpień 2001 - wykonywano w gimnazjum: tynki wewnętrzne, elewacje, instalacje sanitarne i elektryczne, podłogi, malowanie

Wrzesień 2001 -  oddanie do użytku gimnazjum

Wrzesień 2001 -  zwiększenie dotacji UKFiS na halę sportową

Październik - grudzień 2001-  wykonano: malowania i podłogę w hali sportowej oraz podłogi i instalacje sanitarne i elektryczne w szkole podstawowej

Styczeń 2002 -  montaż urządzeń sportowych w hali

Luty 2002 -  oddanie do użytku hali sportowej

Marzec - sierpień 2002 -  prace wykończeniowe w szkole podstawowej (glazury, parkiety, sufity podwieszane, malowanie)

Czerwiec - lipiec 2002 -  prace przy zagospodarowaniu terenu (ogrodzenie, parkingi, chodniki, tereny zieleni); zakupy wyposażenia

Sierpień 2002 - zatwierdzenie Kontraktu dla województwa mazowieckiego, w którym jest zapisana dotacja na budowę szkoły podstawowej

Sierpień 2002 -  zakończenie budowy szkoły podstawowej

Wrzesień 2002 -  oddanie do użytku szkoły podstawowej