Konspirator
W 1891 ukończył chemię na politechnice w Rydze. Podczas studiów został członkiem Korporacji Akademickiej Welecja. W Rydze zawiązał wśród polskich studentów i żołnierzy miejscowego garnizonu konspiracyjne tzw. "kółko oświatowe". Był współpracownikiem II Proletariatu. W 1892, zagrożony dekonspiracją, zmuszony był do emigracji do Londynu. Tam kontynuował studia w Technical College w Finsbury i w Patent Library. Pracował jako robotnik.  W 1896 poznał Józefa Piłsudskiego.

Naukowiec
W 1897 roku został asystentem na szwajcarskim Uniwersytecie we Fryburgu. Nieco później pracował w przemyśle - dokonał wielu odkryć naukowych w dziedzinie elektrochemii i elektrofizyki. Od 1920 do 1926 pracował na Politechnice Lwowskiej: był profesorem chemii fizycznej i elektrochemii technicznej oraz w roku akademickim 1925/1926 jej rektorem. W tym samym roku przeniósł się na Politechnikę Warszawską, gdzie objął Katedrę Elektrochemii Technicznej.  Jako pierwszy zastosował metodę uzyskiwania z powietrza na skalę przemysłową azotu, który był przeznaczony do produkcji kwasu azotowego. Po odzyskaniu niepodległości i objęciu przez Polskę części Górnego Śląska (1922) został mianowany dyrektorem kombinatu związków azotowych w Chorzowie (Stickstoffwerke/Azoty) opuszczonego przez niemiecki personel.

Zakłady zostały w krótkim czasie uruchomione, a po wprowadzeniu udoskonaleń Mościckiego produkcja azotniaku i karbidu została wielokrotnie powiększona i rozszerzona o amoniak, kwas azotowy, azotan amonu, saletrzak i nitrofos - to całkowicie uniezależniło Polskę w tym zakresie od importu. Był założycielem Państwowych Zakładów Związków Azotowych w Tarnowie. Dzielnicę, gdzie zbudowano tę fabrykę, na jego cześć nazwano Mościcami. Po wyborze na Prezydenta RP użytkowanie prawa do swych patentów nieodpłatnie przekazał państwu polskiemu.Był członkiem czynnym Akademii Nauk Technicznych w Warszawie i Towarzystwa Naukowego we Lwowie.

Prezydent RP
Od 4 czerwca 1926 r. do 30 września 1939 r. sprawował urząd Prezydenta RP. Na pierwszą kadencję wybrany został 1 czerwca 1926, a na drugą 8 maja 1933. Po wybuchu II wojny światowej, wobec napaści ZSRR na Polskę, 17 września 1939 przekroczył granicę i został internowany przez Rumunów w Krajowie. 24 września 1939 roku Mościcki wyznaczył na następcę na urzędzie prezydenta gen. Bolesława Wieniawę-Długoszowskiego, ambasadora RP w Rzymie (dotychczasowy następca, gen. Edward Rydz-Śmigły, został internowany w Rumunii), a następnie (po jego wymuszonej de facto rezygnacji) – Władysława Raczkiewicza. Urząd Prezydenta RP złożył w dniu 30 września. W grudniu 1939 r. Mościcki wraz z rodziną przeniósł się do Szwajcarii.

Chrześniacy Mościckiego
W 1926 roku wydał dekret, że będzie ojcem chrzestnym dla każdego siódmego syna w rodzinie. Warunkiem było, aby rodzina chrześniaka była rdzennie polska, niekarana. Chrześniacy mieli przywilej bezpłatnej nauki w kraju i zagranicą, także na studiach wyższych, stypendium, bezpłatne przejazdy i opiekę zdrowotną oraz założoną przez państwo książeczkę oszczędnościową na samodzielny start w życiu.

W sumie synów chrzestnych prezydent miał około 500.