23.03.2019 r. - Wyjeżdżamy na projekt

Spotkaliśmy się na lotnisku Okęcie w Warszawie o godzinie 8.00 rano. Rodzice pożegnali się z dziećmi i nauczycielami, zrobiliśmy sobie pamiątkowe zdjęcie, następnie udaliśmy się na odprawę.

Zostawiliśmy bagaże i udaliśmy się na strefę bezcłową. Pierwszy niepokój odczuliśmy w momencie, kiedy zobaczyliśmy, że nasz samolot jest opóźniony. Nie było jednak powodu do niepokoju, gdyż wszyscy w niedługim czasie zasiedliśmy w samolocie tureckich linii lotniczych Turkish Airlines. Podróż przebiegła bez zakłóceń. Czas w trakcie lotu spędziliśmy na oglądaniu filmów. Na brak repertuaru filmowego nie mogliśmy narzekać, każdy znalazł coś dla siebie. Ciepły posiłek na pokładzie samolotu zaspokoił nasz głód. Zadowoleni i uśmiechnięci wysiedliśmy na lotnisku w Istambule. Tu odebraliśmy bagaże i udaliśmy się do wyjścia, gdzie czekał na nas transfer do hotelu.

Zakwaterowaliśmy się około godziny 17 tej tutejszego czasu. Mieliśmy jeszcze czas, aby zobaczyć to piękne  miasto. Odwiedziliśmy również tutejszy bazar, gdzie mogliśmy zakupić pierwsze tureckie pamiątki.

Pierwszy dzień naszej przygody z kulturą turecką zakończyliśmy kolacją w tutejszej restauracji. Wszyscy zadowoleni i uśmiechnięci wróciliśmy do hotelowego pokoju by przygotować się do zasłużonego odpoczynku.

24.03.2019 r. - Istambuł

Po pysznym hotelowym śniadaniu udaliśmy się na zwiedzanie miasta. Pierwszym punktem zwiedzania była Hagia Sophia muzeum w Istambule. W przeszłości była to świątynia chrześcijańska, następnie meczet. Budowla ta uważana za najważniejszy obiekt architektury i budownictwa całego pierwszego tysiąclecia naszej ery. Pierwotny budynek powstał jako kościół Mądrości Bożej.

Następnie udaliśmy się w stronę portu. Tutaj wsiedliśmy na statek, którym płynęliśmy po cieśninie Bosfor. Jest to cieśnina łącząca Morze Czarne z Morzem Marmara położona pomiędzy Półwyspem Bałkańskim a Azją Mniejszą, oddziela Europę od Azji. Wraz z cieśniną Dardanele łączy Morze Egejskie z Morzem Czarnym. Obie cieśniny stanowią szlak morski o znaczeniu międzynarodowym. Od strony cieśniny podziwialiśmy widoki roztaczające się na miasto.

Następnie udaliśmy się w kierunku wieży Golata zwana również Christea Turris, czyli wieża Chrystusa lub Megalos Pyrgos – wznosi się w Stambule w Turcji na północ od Złotego Rogu w dzielnicy Galata. Wieża Galata została  zbudowana  w 1384 roku jako część fortyfikacji ówczesnej kolonii Genui i była jej najwyższym punktem.

Z tego miejsca piękną handlową ulicą Istiklal udaliśmy się w stronę Plascu Taksim. Po drodze mieliśmy okazje zobaczyć zabytkowy tramwaj jeżdżący od wieży Galata do placu Taksim.

W powrotnej drodze zwiedzaliśmy The Basilica Cistern zwana jest również Podziemną Cysterną lub Pałacem Jerebatan. Jest największą z kilkuset starożytnych cystern, która wciąż znajduje się  pod miastem w pobliżu Hagia Sophia. Wyglądający jak podziemny pałac zbiornik wody cesarza Justyniana. Las ponad trzystu kolumn, zanurzony w wodzie  wysokich na 9 metrów, rzeczywiście przypomina bardziej pałac, który znalazł się kilka metrów pod ziemią. Tymczasem cysterna jak sama nazwa wskazuje, to zbiornik na wodę, największy z podobnych budowli powstałych w czasach antycznych. Do naszych czasów przetrwało kilkanaście, a czego w Stambule możemy zobaczyć trzy.

Po drodze wstąpiliśmy na kolację. Po posiłku wróciliśmy do hotelu, zabraliśmy swoje bagaże i udaliśmy się na lotnisko. Stąd mieliśmy samolot do Alanya, z której autokarem mieliśmy dotrzeć do miejsca docelowego czyli miasta Anamur. Plany nasze pokrzyżowało odwołanie naszego lotu. Zmuszeni zostaliśmy lecieć do Antalaya i stąd autokarem do Alanya, a z Alanya następnym autobusem do Anamur. Na miejscu byliśmy około godziny 4.30 rano tutejszego czasu. Zostało niewiele czasu na sen, bo w poniedziałek o godzinie 10.00 rozpoczynaliśmy nasz Erasmusowy projekt w szkole.

25.03.2019 r. - Pierwszy dzień projektu - szkoła w Anamur

Po śniadaniu mieliśmy stawić się w szkole na godzinę 10.00. Tutaj uczniowie szkoły przywitali nas specjalnymi występami, następnie oprowadzili nas po ich szkole.

Odbyły się również prezentacje poszczególnych szkół biorących udział w projekcie. Uczyliśmy się profesjonalnego robienia zdjęć, a po zakończeniu szkolnych zajęć mieliśmy również konkurencje sportowe.

Około godziny 17.00 udaliśmy się na odpoczynek i spędzaliśmy czas z naszymi tureckimi rodzinami.

26.03.2019 r. - Zwiedzamy Anamur

Dzisiaj czekały na nas kolejne atrakcje. Pod szkołę podjechał po nas wycieczkowy autobus. Zabrał nas na zwiedzanie Anamur. Pierwszym punktem na naszej trasie był zamek – monumentalna średniowieczna Twierdza Mamure. Najstarsze wzmianki o zamku w Anamur pochodzą z XI wieku, jednak przypuszcza się że pierwsze obwarowania powstały tu już w III wieku p.n.e. Budowla ta usytuowana została w strategicznym miejscu na trasie ważnego szlaku handlowego wiodącego ze wschodu na zachód Anatolii. Obecna warownia wybudowana została w XI wieku przez frankońskich architektów za czasów królestwa cylicyjskiego  (Armenii Cylicyjskiej). Niespełna wiek później twierdza wraz z okolicznymi terenami dostała się  pod panowanie seldźuckiego sułtana  Alaeddina Keykobada (tego samego, który polecił zbudować obwarowania w Alanyi). Wtedy też przeprowadzona została gruntowna przebudowa zamku.  Warownia zwieńczona została 36 imponującymi wieżami, które w lepszym bądź gorszym stanie zachowały się po dziś dzień. W kolejnych wiekach forteca przechodziła wielokrotnie z rąk do rąk. Kolejno władali nią władcy Cypru, Turkmeni z Karamanu i Osmanowie. W XIX wieku zamek poddany został gruntownej renowacji i obecnie stanowi jedną z najpotężniejszych i najlepiej zachowanych tego typu budowli  w całym basenie Morza Śródziemnego. Warownia składa się aż z trzech dziedzińców. Na jednym z nich wzniesiony został meczet, w którym modły odprawiane są do dnia dzisiejszego. Dodatkową atrakcją są liczne żółwie pływające w fosie.

Anamur to również główny producent bananów w Turcji.  Mieliśmy okazję odwiedzić jedną z tutejszych plantacji oraz skosztować tych słynących na cały świat owoców.

Po powrocie z wycieczki udaliśmy się na spotkanie z tureckimi rodzinami goszczącymi nasze dzieci. Miło spędziliśmy czas na rozmowach o naszych zwyczajach  i zachowaniu. Tureccy rodzice wyrazili swój podziw dla naszych dzieci, które okazały się być dla nich bardzo skromne i sympatyczne.

27.03.2019 r. - Anamur ciąg dalszy

Dzisiaj po zajęciach w szkole, na których zgrywaliśmy nasze zdjęcia do przewodnika  turystycznego udaliśmy się na zwiedzanie meczetu. Przed wejściem do meczetu każdy z nas zdjął buty i ustawił na specjalnie przygotowanej do tego celu półce. Po wejściu do środka zobaczyliśmy miejsce modlitw tutejszych mieszkańców. Wyściełane dywanami podłogi umożliwiają medytację i skupienie w wygodnej pozycji. Zostaliśmy poinformowani o tym, że kobiety modlą się na górze, a mężczyźni na dole.

W samym mieście można zobaczyć kilka interesujących meczetów, w tym największy – Ulu Camii, usytuowany tuż przy dworcu autokarowym, który może się pochwalić aż czterema minaretami.

Po obiedzie na mieście udaliśmy się na kolejną wyprawę. Tym razem celem naszej podróży okazała się  jaskinia położona kilkanaście kilometrów od Anamur.  Jaskinia Dim, bo o niej mowa oddalona o 12 km na wschód od tureckiego miasta Alanya. Zlokalizowana jest na zboczu Góry Cebel –i Reis, należącej do Gór Taurus. Wejście do Jaskini położone jest na wysokości 232m n.p.m. Jaskinia ta jest drugą co do wielkości w Turcji jaskinią otwartą dla zwiedzających. Nieco zmęczeni, ale zadowoleni mieliśmy okazję podziwiać urokliwe zakątki tajemniczej jaskini.

28.03.2019r. - Z wizytą u Burmistrza

Dzisiaj mieliśmy okazję odwiedzić tutejszy urząd miasta. Gościliśmy u samego burmistrza, który przyjął nas serdecznie, poczęstował turecką herbatą. Z zainteresowaniem słuchał o naszych miastach, i sam opowiadał z dumą o swoim.

Następnie odwiedziliśmy jeden z najstarszych domów w Anamur. Tutaj zrobiliśmy dużo zdjęć upamiętniających naszą wizytę w tym miejscu.

Na obiad zjedliśmy pizze w nadmorskiej restauracji.  Po posiłku uczciliśmy 15-te urodziny Oskara.  Deser w postaci tortu był bardzo miłym akcentem nie tylko dla jubilata, ale i innych uczestników programu.

Następne zadanie już na nas czekało. Było to puszczanie latawców na plaży. Każda ekipa dostała swój latawiec, który przygotowano wcześniej w szkole. Drużyny z Portugalii, Niemiec, Turcji, Litwy, Włoch i Polski stanęły do walki o tytuł specjalistów w puszczaniu latawców. Tutaj nasza ekipa zrobiła to najlepiej. Z niezwykłą zręcznością nasz latawiec został puszczony w powietrze, aby móc niebawem unosić się dumnie nad Anamur.

Kolacja w dniu dzisiejszym była uroczysta, ponieważ zakończona wręczaniem certyfikatów. Nie obyło się jednak bez tureckich tańców i smakowania tureckich specjałów.

29.03.2019 r. - Zakończenie projektu

Dziś w szkole odbyło się zakończenie projektu. Edytowaliśmy zdjęcia i wybieraliśmy najlepsze fotografie. Byliśmy również w LUNEX University Omer Anamur na wykładzie na temat miasta Anamur.

Po obiedzie wybraliśmy się na ostatnie zakupy. Po zakupach zostaliśmy zaproszeni na pożegnalny obiad z tureckimi rodzicami i ich dziećmi. Nie zabrakło również tradycyjnych tureckich specjałów.  

30.03.2019 r. - Ruszamy w drogę powrotną

W dniu dzisiejszym mieliśmy udać się na lotnisko do Alanya, aby stąd dolecieć do Istambułu. Plany nasze pokrzyżowało jednak odwołanie lotu. Trzeba było skorzystać z lotniska w Antalya, gdzie musieliśmy dojechać autobusem kursowym. Na lotnisku byliśmy już o godzinie 22.00. Samolotem o 23.45 polecieliśmy do Istambułu. Z lotniska dotarliśmy do naszego hotelu taksówką. Noc w hotelu przebiegła bez zakłóceń.

31.03.2019 r. - Kierunek Polska

Dzień rozpoczęliśmy od pysznego śniadania w hotelu. Następnie udaliśmy się na zwiedzanie hotelowej strefy Spa: sauna, basen, siłownia. Następnie skorzystaliśmy z hotelowych luksusów. Po czynnym wypoczynku udaliśmy się do pobliskiego centrum handlowego.

I tu już nadszedł czas pożegnania z Turcją, Istambułem – udaliśmy się na lotnisko.

Tłumy na lotnisku większe niż zwykle oznaczały, że czekają na nas kłopoty….

W kolejce wejściowej staliśmy godzinę, w drugiej kolejce do oddania bagaży następne 25 minut. Po dojściu do okienka okazało się, że nasz samolot odleciał 2 minuty wcześniej.

Nerwy, stres, strach, niepokój to uczucia, które nam towarzyszyły w tamtej chwili.

Wszystko jednak skończyło się dobrze, bo przesunięto nam lot na 7.50 następnego dnia. Linie postarały się o pokoje w hotelu i zapewniły ciepły posiłek. Następnego dnia podstawiono nam autokar i dziś wreszcie mogliśmy wsiąść do samolotu, aby udać się w drogę powrotną do domu.